1. Strona główna
  2. Wydarzenia
  3. Finał projektu „Tableau vivant, czyli żywe obrazy z kozłowieckiego pałacu” – podsumowanie wydarzenia i fotorelacja
Autor: Beata Filipowicz, Oliwia Kaczmarzewska

Finał projektu „Tableau vivant, czyli żywe obrazy z kozłowieckiego pałacu” – podsumowanie wydarzenia i fotorelacja

27 października 2025
Na zdjęciu widzimy dużą, około dwudziestoosobową grupę młodych osób i dorosłych, pozujących wspólnie na scenie po zakończonym występie. Większość z nich siedzi lub stoi w kilku rzędach, uśmiechając się do obiektywu. W rękach trzymają pojedyncze, długie czerwone róże – symbol podziękowania i zakończenia projektu. Część uczestników ubrana jest w codzienne stroje, inni mają na sobie kostiumy teatralne w stylu historycznym – długie suknie, eleganckie kamizelki, ozdobne dodatki. W tle widać jasną ścianę i sceniczne oświetlenie, po bokach stoją elementy scenografii – duże, drewniane kufry. Atmosfera zdjęcia jest radosna i pełna dumy po udanym przedstawieniu.

Zdjęcie grupowe

Na zdjęciu widzimy dużą, około dwudziestoosobową grupę młodych osób i dorosłych, pozujących wspólnie na scenie po zakończonym występie. Większość z nich siedzi lub stoi w kilku rzędach, uśmiechając się do obiektywu. W rękach trzymają pojedyncze, długie czerwone róże – symbol podziękowania i zakończenia projektu. Część uczestników ubrana jest w codzienne stroje, inni mają na sobie kostiumy teatralne w stylu historycznym – długie suknie, eleganckie kamizelki, ozdobne dodatki. W tle widać jasną ścianę i sceniczne oświetlenie, po bokach stoją elementy scenografii – duże, drewniane kufry. Atmosfera zdjęcia jest radosna i pełna dumy po udanym przedstawieniu.

Za nami finał kilkumiesięcznego projektu „Tableau vivant, czyli żywe obrazy z kozłowieckiego pałacu”. Tytułowe tableaux vivants – dawną formę artystycznej zabawy – ożywiliśmy w nowej, młodej odsłonie na deskach pałacowej Teatralni.

Młodzież z Zespołu Szkół nr 2 w Lubartowie wykazała się nie tylko talentem, ale także ogromną odpowiedzialnością, wrażliwością i wyobraźnią. Dzięki ich zaangażowaniu mogliśmy przenieść się w świat dawnych salonów – a pałacowe obrazy dosłownie ożyły w gestach, emocjach i wyjątkowej atmosferze przedstawienia.

Serdecznie dziękujemy wszystkim młodym Aktorom za energię, pomysłowość i determinację, które włożyli w realizację projektu.

Wyrazy wdzięczności kierujemy do Karoliny Oleksiejuk za opiekę nad zespołem, wsparcie i rozbudzanie kreatywności wśród młodzieży, a także do Beaty Filipowicz, koordynatorki dostępności w Muzeum Zamoyskich w Kozłówce – pomysłodawczyni i głównej organizatorki projektu.

Szczególne podziękowania składamy Magdzie Zabel i Bartkowi Miernikowi – instruktorom warsztatów aktorskich, którzy z ogromnym wyczuciem i energią wprowadzili młodzież w świat sceny. Dzięki Wam uczestnicy odkryli, że teatr to nie tylko ekspresja na scenie, lecz także współpraca, emocje i radość tworzenia.

Dziękujemy również Marcie Bojarskiej i Kamili Sakowskiej za inspirujące warsztaty scenograficzne. Pokazałyście młodzieży, jak z wyobraźni i prostych materiałów można stworzyć prawdziwą teatralną przestrzeń.

Wyrazy wdzięczności kierujemy także do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie za wsparcie projektu, w tym udostępnienie kostiumów i rekwizytów.

W ramach przedsięwzięcia przygotowano również specjalne plansze z obrazami (tyflografiki), dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością wzroku.

Projekt został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

W rolach głównych wystąpili:

Michalina Mazur, Wiktoria Rączka, Wiktoria Góźdź, Hanna Kloc, Emilia Mitura, Iga Jakubczak, Anna Wronkowska, Kalina Marzec, Alicja Biała, Laura Derecka, Ewelina Żelazek, Lena Rugała, Amelia Fornal, Maja Lis, Eliza Sowa, Iwo Brzyski, Laura Malesa, Filip Łukasiewicz, Maksymilian Nowak.

 

 

 

 

 

 

Na zdjęciu widzimy dużą, około dwudziestoosobową grupę młodych osób i dorosłych, pozujących wspólnie na scenie po zakończonym występie. Większość z nich siedzi lub stoi w kilku rzędach, uśmiechając się do obiektywu. W rękach trzymają pojedyncze, długie czerwone róże – symbol podziękowania i zakończenia projektu. Część uczestników ubrana jest w codzienne stroje, inni mają na sobie kostiumy teatralne w stylu historycznym – długie suknie, eleganckie kamizelki, ozdobne dodatki. W tle widać jasną ścianę i sceniczne oświetlenie, po bokach stoją elementy scenografii – duże, drewniane kufry. Atmosfera zdjęcia jest radosna i pełna dumy po udanym przedstawieniu.

Zdjęcie grupowe

Na zdjęciu widzimy dużą, około dwudziestoosobową grupę młodych osób i dorosłych, pozujących wspólnie na scenie po zakończonym występie. Większość z nich siedzi lub stoi w kilku rzędach, uśmiechając się do obiektywu. W rękach trzymają pojedyncze, długie czerwone róże – symbol podziękowania i zakończenia projektu. Część uczestników ubrana jest w codzienne stroje, inni mają na sobie kostiumy teatralne w stylu historycznym – długie suknie, eleganckie kamizelki, ozdobne dodatki. W tle widać jasną ścianę i sceniczne oświetlenie, po bokach stoją elementy scenografii – duże, drewniane kufry. Atmosfera zdjęcia jest radosna i pełna dumy po udanym przedstawieniu.
Na zdjęciu widać scenę przedstawienia inspirowanego dawnym malarstwem. Na pierwszym planie dwie młode osoby stoją wewnątrz dużej, złotej ramy obrazu, którą po bokach trzymają inni uczestnicy spektaklu. Postać po lewej stronie ma na sobie błękitną, długą suknię z bufami i ciemnoniebieskimi wstążkami, na głowie czarną ozdobę z piórami. W dłoniach trzyma czarne pióro – wachlarz. Obok niej stoi osoba w żółto-zielonej sukni w pionowe pasy, z białym kołnierzem i czerwonym pasem w talii; na głowie ma futrzaną czapkę. W tle wyświetlone są powiększone reprodukcje obrazów przedstawiających kobiety w strojach z XVIII wieku w złoconych ramach. Całość tworzy wrażenie, że aktorki stały się częścią ożywionego obrazu. Scena jest barwna i teatralna – światło skupia się na postaciach w ramie, podkreślając efekt „żywego obrazu”.

Spektakl „Tableau vivant, czyli żywe obrazy z kozłowieckiego pałacu”

Na zdjęciu widać scenę przedstawienia inspirowanego dawnym malarstwem. Na pierwszym planie dwie młode osoby stoją wewnątrz dużej, złotej ramy obrazu, którą po bokach trzymają inni uczestnicy spektaklu. Postać po lewej stronie ma na sobie błękitną, długą suknię z bufami i ciemnoniebieskimi wstążkami, na głowie czarną ozdobę z piórami. W dłoniach trzyma czarne pióro – wachlarz. Obok niej stoi osoba w żółto-zielonej sukni w pionowe pasy, z białym kołnierzem i czerwonym pasem w talii; na głowie ma futrzaną czapkę. W tle wyświetlone są powiększone reprodukcje obrazów przedstawiających kobiety w strojach z XVIII wieku w złoconych ramach. Całość tworzy wrażenie, że aktorki stały się częścią ożywionego obrazu. Scena jest barwna i teatralna – światło skupia się na postaciach w ramie, podkreślając efekt „żywego obrazu”.

Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii m.in. w celach reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników Dowiedz się więcej

Alert Systemowy