Konserwacja mechanizmów zegarów z pałacu Zamoyskich w Kozłówce

Gdy zegary przemówiły – pałac znów zaczął żyć

Dwanaście zabytkowych mechanizmów zegarów, rozmieszczonych w najważniejszych wnętrzach rezydencji Zamoyskich w Kozłówce, odzyskało swój dawny rytm i głos. Cicho, elegancko, dostojnie – znów odmierzają czas, wybijają godziny, a niektóre z nich grają kurantowe melodie. Dla pałacu to coś więcej niż konserwacja – to symboliczny powrót do życia.

Dzięki kunsztowi i precyzji zegarmistrza i konserwatora, Pana Piotra Łukasińskiego z Pracowni Konserwacji Zegarów i Renowacji Mebli „Dworek”, zegary nie tylko zaczęły działać, ale znów opowiadają swoje historie – poprzez tykanie, bicie i dźwięk melodii.

Wśród przywróconych do życia czasomierzy znajdują się m.in.:
zegary kominkowe z Gabinetu i Sypialni Hrabiego Konstantego Zamoyskiego,
zegary z Gabinetu i Sypialni Hrabiego Adama Zamoyskiego,
zegar kominkowy z miniaturą Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej, eksponowany w Sypialni Hrabiny,
oraz zegar szafkowy angielskiej firmy Maple & Co., datowany na początek XX wieku, prezentowany w Jadalni, znany w rodzinie Zamoyskich jako „Big Ben”.

W tym ostatnim przypadku udało się przywrócić zarówno bicie kwadransów, jak i melodię kurantu, która znów rozbrzmiewa w przestrzeni pałacowej jadalni.

Szczególne miejsce w kolekcji zajmuje najstarszy z zegarów – konsolowy czasomierz w stylu Ludwika XV, zwieńczony figurą Chronosa, datowany na lata 40–50 XVIII wieku. Zakupiony do kozłowieckich zbiorów w 1985 roku w warszawskim antykwariacie, od lat eksponowany jest w Jadalni. Podczas renowacji udało się uruchomić jego kurant, który po długim milczeniu znów zabrzmiał.

Wielkim wyzwaniem okazała się konserwacja zegara z postacią płaczki, prezentowanego w Salonie Białym, datowanego na pierwszą połowę XIX wieku. Mistrz zegarmistrzowski zwrócił uwagę na znaczne ubytki w mechanizmie bicia – mimo to udało się przywrócić mu działanie.